Nazwa Kromierzyż jest bez wątpienia pochodzenia słowiańskiego, oznacza tego, kto był słynny także poza granice własnego regionu i własnego plemienia. W czasie Rzeszy wielkomorawskiej w 9 wieku po Chrystusie istniał tutaj gród słowiański, który strzeżył ważne skrzyżowanie dróg w miejscu brodu przez rzekę Morawę. Tutaj przecinał się stary szlak solny, prowadzący od austriackiej Komory solnej i zmierzał na północną Morawę, ze słynnym szlakiem bursztynowym, który zmierzał od Bałtyku aż do Morza adriatyckiego. Ten węzeł komunikacyjny zachował swą ważność także w epoce romańskiej jako słowiańskie targowisko z folwarkiem. Następnie biskup Bruno z Schaumburku (1245-81) postanowił wznieść wioskę targową na obwarowane miasto. Dwór romański przebudowany został na gród gotycki, który stał się ośrodkiem organizacji lenniczej, która w tym miejscu miała sąd lenny. Biskup Stanislav Thurzo (1497-1560) rozpoczął przeróbki grodu na zamek renesansowy. W 1509 roku zaprosił biskup do Kromierzyża króla Władysława II i wspominał o tym, iż jest tutaj ładny ogród, odpowiedni dla królewicza Ludwika.

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować. Jeśli nie jesteś członkiem społeczności, przyłącz się!